ANNELER GÜNÜ

Ne sevgimizi nede özlemimizi tarif edebiliriz.Yüreklerinde hep yaşadığımız, asla büyümediğimiz,sıcaklığına ,şefkatine hep sığındığımız annelerimiz.....Ve her Mayıs ayında kutladığımız Annler Günü..Sadece bir günmü hatırlayacağız annelerimizi diye eleştiririz bazen.Bazende ticari tuzak der kızarız belki.Büyük yada küçük bir hediye alınır mutlaka,her nekadar tartışsakta o havaya kaptırır gideriz kendimizi..Öperiz koklarız anacığımızı..AMA.......Ya koklayacak bir anneniz yoksa!Ben 14 yaşında annesini kaybetmiş biri olarak hep nefret ettim bu günden.Her Anneler gününde keşke demekten bıktım.Keşke annem hayatta olsaydı,keşke en güzel hediyeyi alsaydım keşke keşke......Yıllar yıllar hep böyle geçti.Ve ben evlendim..Evlendiğim ilk yıllar çocuk sahibi olamadım.Ağladım üzüldüm ,yine anneler günü geldi ben yine yıkıldım...Bu seferde evlat özlemiyle anne olamayışımın acısı vardı içimde.Çok şükürki fazla uzun sürmedi bu özlemim.Dünyalar tatlısı bir evladım oldu.Ona öyle sıkı sarıldımki, asla onu bırakıp gitmeyeceğim,oğlumu yanlız bırakmayacağım dedim kendime.Sonra bir evladım daha,bir daha...Üç yavrumla kutluyoruz artık anneler gününü.Ama yinede her anneler gününde düşünmeden edemiyorum.Annesiz çocukları ve çocuksuz anneleri........